Մ.թ. առաջին դարերը հայ ժողովրդի համար լի էին փոփոխություններով։ Հայաստանը դարձավ աշխարհի առաջին քրիստոնյա պետությունը՝ քրիստոնեությունը պետական կրոն հռչակելով 301 թվականին։ Զարմանալի չէ, որ այսօրվա բազմաթիվ այցելուներ գալիս են Հայաստան ուխտագնացության նպատակով։

Մինչ քրիստոնեությունը ընդունելը, հայերը հեթանոս էին և պաշտում էին տարբեր աստվածություններ։ Գառնիի տաճարը այդ ժամանակաշրջանի եզակի հուշարձաններից է, որն անպայման արժե այցելել Հայաստան ճանապարհորդելիս։

Քրիստոնեությունը հայ ժողովրդի մեջ տարածվեց Գրիգոր Լուսավորչի միջոցով։ Տրդատ Երրորդ թագավորը բանտարկեց Գրիգորին, քանի որ նա հրաժարվեց ծաղիկներ մատուցել պտղաբերության, բժշկության և իմաստության հեթանոս դիցուհի Անահիտի սրբատեղիում։ Սակայն, երբ թագավորը ծանր հիվանդացավ, նրա քույրը՝ Խոսրովդուխտը, երազում տեսավ, որ միայն Գրիգորն է կարող նրան բուժել, և նրա միջնորդությամբ Գրիգորին ազատեցին բանտից։ Գրիգորի կատարած բժշկությունից հետո թագավորական ընտանիքը դարձի եկավ և ընդունեց քրիստոնեությունը։

Տարվա ընթացքում իրականացող տասնյակ տոնակատարությունների ու տոների մեջ հատկապես աչքի են ընկնում Սուրբ Աստվածածնի Վերափոխման, Ծաղկազարդի և Զատկի տոնակատարությունները, որոնց մասնակցում են մեծ թվով հավատացյալներ։

Հայերը պահպանում են կրոնական տոնակատարությունների և՛ ավանդական, և՛ հոգևոր տարրերը, թեև դրանցում հաճախ ներառված են նաև տեղական սովորություններ, որոնք ծագում են դեռևս նախաքրիստոնեական ժամանակներից։